Ο χώρος και οι διαδρομές των προσώπων (2)

Πλατεία Θεάτρου.

Θέατρο Μπολσόι, γνωστό και ως Μεγάλο Θέατρο.
Σ' αυτή την πλατεία  είναι η πιάτσα των αμαξάδων όπου ο Γκριγκόρ εργάζεται σαν αμαξάς.
Από δω μια νύχτα το Δεκέμβρη του 1905 θα μεταφέρει
έναν παράξενο πελάτη που εγκαταλείπει το θέατρο πριν τελειώσει η παράσταση.

Το θέατρο Μπολσόι 1905

...Οι γύρω δρόμοι στην πλατεία (θεάτρου) 

από νωρίς είχαν καταληφθεί από κάθε είδους άμαξες, τρόικες και μόνιππα, που αποβίβαζαν στην είσοδο του θεάτρου τους πλούσιους επιβάτες τους. Οι γυναίκες, ντυμένες με χοντρές γούνες και με σάλια ριγμένα πάνω στα χιονισμένα τους μαλλιά, κατευθύνονταν βιαστικά προς τη ζεστασιά του μεγαλοπρεπούς θεάτρου... (Σελ.133)

Αμαξάς στη Μόσχα.

Δρόμος στη Μόσχα αρχές του 20ου αι.

Νυχτερινή διασκέδαση

... Είχαν απομακρυνθεί σε απόμερες περιοχές. Σε κείνη τη γειτονιά, ήταν λιγοστοί οι διαβάτες τέτοια ώρα και σαν σκιές, βιάζονται να βρουν σίγουρο μέρος, άλλοι στην ταβέρνα κι άλλοι σε δωμάτια γεμάτα αχνούς από τα αναμμένα σαμοβάρια. Όσο η νύχτα θα προχωρούσε, το τοπίο στην πόλη θα άλλαζε. Στους κακοφωτισμένους δρόμους, σκοτεινές φιγούρες με κόπο θα ισορροπούσαν από τοίχο σε τοίχο..(135)

Η οδός Τβέρσκαγια.

...«Νεαρέ, πού είμαστε τώρα;» ακούστηκε η φωνή του πελάτη.

«Μπήκαμε στην οδό Τβέρσκαγια, κύριε».

Η αριστοκρατική Τβέρσκαγια.
Την ημέρα έσφυζε από εμπορική ζωή
ενώ το βράδυ οι Μοσχοβίτες έβαζαν τα επίσημά τους και έμπαιναν
στα θέατρα και τα εστιατόριά της

Εδώ είναι αλλιώς, συνέχισε το συλλογισμό του ο Γκριγκόρ. Έχει τόσα φώτα που κάτι σου έρχεται από τη λάμψη τους, από τη ζεστασιά τους. Τα εστιατόρια σκορπούν ωραίες μυρωδιές και οι άνθρωποι που συχνάζουν σ’ αυτά είναι πάντα καλοντυμένοι, πάντα βγαίνουν με γέλια. Μάλλον ξένος είναι ο πελάτης. Έχει φωνή που δεν σηκώνει αντιρρήσεις. Και, με αυτά τα περίεργα μάτια μοιάζει σαν τον Μογγόλο, τον Προκόφιεβιτς, τον στρυφνό καθηγητή της φιλολογίας. Μόνο στο σχήμα όμως. Γιατί αυτουνού είναι ζωντανά, σαν αναμμένα κάρβουνα. σελ.(135)