Η Δομή

Το βιβλίο έχει τη δομή δυο διαφορετικών μύθων, που εμφανίζονται παράλληλα και εναλλασσόμενα.

Η ιστορία της Κάτιας, που γεννήθηκε στην προεπαναστατική Ρωσία στο τελείωμα του 19^ου αιώνα από τη μια.

Η ιστορία του Σορίν, ενός ρουμάνου μετανάστη στη Αθήνα τα πρώτα χρόνια του εικοστού αιώνα από την άλλη.

Τι είναι αυτό που συνδέει αυτά τα διαφορετικά πρόσωπα και τις αλλιώτικες εποχές;

Η μουσική, μέσα από την ύπαρξη ενός πιάνου.

Το πιάνο είναι το τρίτο πρόσωπο ή το κεντρικό. «Γεννήθηκε» από τον οίκο κατασκευής πιάνων Bosendorfer, τον πιο διάσημο στη Βιέννη για να στολίσει τους πριγκιπικούς κοιτώνες του παλατιού του τσάρου στην Αγία Πετρούπολη.

Βιέννη. Οίκος κατασκευής των πιάνων Bosendorfer

 Γύρω από το πιάνο εξυφαίνονται ιστορίες πολλών ανθρώπων. Θα λέγαμε στιγμιότυπα της ζωής πολλών ανθρώπων.

 Σαν πολύχρωμες κλωστές ενός υφαδιού, οι ιστορίες  πλέκονται μεταξύ τους, διασταυρώνονται με ιστορικά γεγονότα, τα προσπερνούν, τα αγνοούνε, τα προκαλούν.

Αγία Πετρούπολη, χειμερινά ανάκτορα. Αποκριάτικος χορός

 Ιστορίες απλών ανθρώπων και στιγμές σπουδαίων, με φόντο μια γερασμένη αριστοκρατική Ρωσία γαντζωμένη από τα προνόμια αιώνων. 

Τόσο γερασμένη, που ήταν ανίκανη ν’ ακούσει τις κραυγές των απελπισμένων για ψωμί, για δικαιοσύνη, σε εποχές που η παλιά τάξη πραγμάτων βρισκόταν σε μια διαρκή αμφισβήτηση και αλλαγή. 

Παιδική εργασία

Τόσο κοντόφθαλμη, που δεν έβλεπε ότι οδηγούνταν  στον γκρεμό αρνούμενη την παραμικρή παραχώρηση.

Οδοφράγματα στη Μόσχα. Δεκέμβρης 1905

Το πιάνο χάνεται στη Μόσχα τον Απρίλη του 1905, σ' ένα διάχυτο κλίμα πολιτικής αναταραχής. Έπειτα από λίγα χρόνια το συναντάμε στην Κριμαία να έχει βρει στέγη και ρόλο στην εξοχική κατοικία ενός αριστοκράτη.

Οδησσός. Άποψη της πόλης και του λιμανιού.

Τον Αύγουστο του 1914 σαλπάρει από την Οδησσό με κατεύθυνση το νότο. Αβέβαιο το μέλλον του όπως και των ανθρώπων που το κατέχουν, σε μια ταραγμένη περίοδο διαρκών πολέμων. 

Οι βαλκανικοί πόλεμοι μόλις είχαν τελειώσει, κι ο πρώτος παγκόσμιος κατέγραφε τους πρώτους νεκρούς του, εγκαινιάζοντας μια φρίκη που όμοιά της η ιστορία δεν είχε ξαναδεί.

   Σχεδόν έναν αιώνα μετά, συναντάμε το πιάνο στο σαλόνι μιας μικροαστικής οικογένειας σ’ ένα προάστιο της δυτικής Αθήνας.

  Τέλος, μια μεσημεριανή ώρα του καλοκαιριού, θα κρατήσουμε τσίλιες στην τελευταία μετακίνησή του για τα Κάτω Πατήσια, γειτονιά της Αθήνας όπου μεγάλο ποσοστό των κατοίκων της είναι μετανάστες.