Το πιάνο

 

Μπαρτολομέο Κριστοφόρι. Ο εφευρέτης του πιάνου.

  Ο Μπαρτολομέο Κριστοφόρι ήταν κατασκευαστής  μουσικών οργάνων και κυρίως τσέμπαλων και κλαβίχορδων. Γεννήθηκε στην Πάδοβα το 1655 και μπήκε στην υπηρεσία του Φερδινάνδου των Μεδίκων στη Φλωρεντία.

Με μιια σημαντική σύλληψη και παρέμβαση στη λειτουργία του κλαβίχορδου, κατασκεύασε ένα καινούργιο όργανο,το πιάνο.

Πιάνο του 1722 του Μ. Κριστοφόρι. Βρίσκεται στο
Εθνικό Μουσείο  Μουσικών οργάνων στη Ρώμη

Τρία ήταν όλα κι όλα τα πιάνα που κατασκεύασε ο Κριστοφόρι. Δύο απ’ αυτά σώζονται μέχρι σήμερα. Το ένα, του 1720, βρίσκεται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης στη Νέα Υόρκη και το δεύτερο, του 1722, φυλάσσεται στο Εθνικό Μουσείο Μουσικών Οργάνων στη Ρώμη.

Κλαβίχορδο, πρόγονος του πιάνου

...Ενώ στην Ιταλία δεν γνωρίζει μεγάλη επιτυχία το πιάνο, από την άλλη μεριά των Άλπεων οι μουσικοί και οι μουσικόφιλοι θα το αγκαλιάσουν με πολλή θέρμη. Όχι όμως σαν κάτι το εισαγόμενο, το ξένο. Ένας δικός τους άνθρωπος, ο Γκότφριντ Ζίλμπερμαν, διάσημος κατασκευαστής εκκλησιαστικών οργάνων στη Σαξονία, έχοντας ακούσει για το νέο όργανο, θα μελετήσει τα επιτεύγματα του Κριστοφόρι και γύρω στα 1730 θα αρχίσει να κατασκευάζει τα δικά του πιάνα, με τέτοια ορμή και διάθεση μάλιστα ώστε για καιρό να πιστεύεται ότι αυτός ήταν ο εφευρέτης του νέου αυτού οργάνου... (σελ55) 

Gottfried Silberman

Πιάνο του Silberman 1746

.

Οίκος κατασκευής πιάνων Bosendorfer

Κυρ Γιάννη, τι ξέρεις για τα πιάνα Μπέζεντορφερ;» μπήκε ανυπόμονος κατευθείαν στο θέμα, αιφνιδιάζοντάς τον.

«Ας κάτσω λίγο κι εγώ. Αυτά τα όργανα ήταν η αριστοκρατία των πιάνων. Αν γραφτεί μια ιστορία του πιάνου, θα πρέπει να τους αφιερώσουν ένα μεγάλο κεφάλαιο και να είναι γραμμένο με καλλιγραφικά γράμματα!» Έκανε μια παύση, πιθανόν για να βάλει σε μια τάξη τις σκέψεις του πριν πιάσει να μιλάει για το αγαπημένο του θέμα.

..."Ξεκινήσαμε από τα Μπέζεντορφερ. Ναι. Έκανα αυτόν τον πρόλογο για να δεις σε ποια εποχή άρχισαν να κατασκευάζονται αυτά τα πιάνα. Χωρίς αμφιβολία ήταν η χρυσή εποχή. Είχε προηγηθεί το μεγαλείο του Μπετόβεν, και στα μουσικά φυτώρια της Ευρώπης ετοιμαζόταν η νέα γενιά. Ο Σοπέν, ο Σούμαν. Στα 1828 ο Ίγκνατς Μπέζεντορφερ, ο ιδρυτής του ομώνυμου μουσικού οίκου, ανοίγει εργαστήριο πιάνων στη Βιέννη."... (σελ. 62 63)

Πιάνο Bosendorfer1839

Ο μουσικός οίκος Steinway στην 4η λεωφόρο στη Νέα Υόρκη

Πιάνο  Steinway1886

Κοίτα: ένα Στάινγουεϊ του περασμένου αιώνα. Ήταν παρατημένο σ’ ένα παλιό σπίτι. Το έτρωγε η υγρασία. Αλλά από σαράκι τίποτα. Αφρικάνικη κερασιά, βλέπεις. Θέλει ακόμη φτιάξιμο»

Ο Σορίν το χάιδεψε με το μάτι του.

"Λες και δεν έχει πάθει τίποτα".

«Τι να πάθει; Αυτά είναι σκυλιά. Ξέρεις, αυτοί στον οίκο Στάινγουει, δεν ξέρω τώρα, αλλά παλιά ήταν πολύ λεπτολόγοι στην κατασκευή των πιάνων τους. Δεν πήγαιναν στα ξυλεμπορικά να παραγγείλουν το ξύλο. Λένε ότι είχαν ειδικό προσωπικό που μελετούσε πότε θα ήταν η κατάλληλη στιγμή για να κοπεί το δέντρο που από το ξύλο του θα κατασκευαζόταν το πιάνο. Και λένε ότι έπαιρναν υπόψη τους όχι μόνο την εποχή του χρόνου, αλλά και τον σεληνιακό κύκλο. Μάλλον οι χυμοί του δέντρου επηρεάζονται από τη φάση της σελήνης. Στη συνέχεια το ξύλο περίμενε υπομονετικά δέκα χρόνια για να στεγνώσει καλά»...(σελ.31)

Η Κάτια διασχίζει βιαστικά τη μεγάλη είσοδο του Ωδείου της Μόσχας...

Ωδείο της Μόσχας

...«Το Ωδείο, δεσποινίς μου, όπως θα γνωρίζετε, δεν είναι μια οποιαδήποτε μουσική σχολή. Εδώ και πενήντα χρόνια περίπου είναι η μεγαλύτερη μουσική σχολή της Ρωσίας!» Βλέποντας την ανταπόκριση των λόγων του στο ύφος της Κάτιας, συνέχισε να μιλάει για το αγαπημένο του θέμα. «Έχω την τύχη να εργάζομαι εδώ σχεδόν από της ιδρύσεώς του. Κοιτάξτε τα πορτρέτα στους τοίχους! Αυτός είναι ο Νικολάι Ρουμπινστάιν, ο ιδρυτής του Ωδείου και αδερφός του πιανίστα Άντον Ρουμπινστάιν. Και βέβαια ο μεγαλύτερος όλων: ο Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι!» Δεν μπορούσε να κρύψει το θαυμασμό του. «Σαν δάσκαλος, ο Τσαϊκόφσκι χάρισε μέρες λαμπερές στο νεαρό τότε ακόμη Ωδείο. Πόσοι νεαροί μουσικοί είχαν την τύχη να διασχίσουν τους μουσικούς δρόμους που άνοιξε ο μεγάλος συνθέτης! Ο Σκριάμπιν σπούδασε εδώ, με δασκάλους τον Τανέγιεφ και τον Σαφόνοφ».(σελ. 167)

Το Ωδείο της  Μόσχας, Ο συνθέτης Π.Ι. Τσαϊκόφσκι