Οι κοινωνικές αντιθέσεις στη Ρωσία

                                                                                                                                                                                                                

Οι αντιθέσεις στην προεπαναστατική Ρωσία, ήταν ακραίες. Δεν ήταν μόνο η απόλυτη φτώχεια, η πείνα κι η εξαθλίωση που τη συναντούσες σε κάθε γωνιά, που σερνόταν στις πόρτες των εκκλησιών και στους δημόσιους χώρους των πόλεων, στα φτωχικά σπίτια των μουζίκων.  

Η τσαρική οικογένεια

Ήταν κι ο απίστευτος πλούτος μιας αχανούς χώρας συγκεντρωμένος σε λίγο χέρια. Πλούτος που έχτιζε μεγαλοπρεπή δημόσια κτίρια και κατοικίες, συμμετείχε σε χορούς και σε ιππικούς αγώνες. Πλούτος που  επενδύονταν σε στολές και φιγούρες ενός παρασιτικού κόσμου αγκιστρωμένου σε προνόμια αιώνων, με κέντρο το παλάτι των τσάρων Ρομανόφ και τους χιλιάδες πρίγκιπες και αριστοκράτες .

Η μία πλευρά...

Η μοσχοβίτικη αριστοκρατία στον ιππόδρομο.

Η τσαρίνα με τις κόρες της σε μπαζάρ του παλατιού.

Χορός στο παλάτι

Το κατάστημα Ελισέγιεφ  στην οδό Τβέρσκαγια στη Μόσχα, 
 το επονομαζόμενο Ναός του Βάκχου.
Συνώνυμο του πλούτου και της χλιδής.

Ένα κοσμοπολίτικο εμπόρευμα έφθανε από τα τέσσερα σημεία της γης.

Τροπικοί ανανάδες και καρύδες, εξαιρετικά κρασιά, 

μεγάλη ποικιλία σε γεύσεις και λιχουδιές .

και η άλλη..

Ορδές πεινασμένων χωρικών κατακλύζουν τη Μόσχα

Κοζάκοι απαγορεύουν χωρικούς να εγκαταλείψουν τα χωριά τους.

Πεινασμένα παιδιά στην πλατεία Χιτρόφ

Η Χιτρόφ, ήταν η πιο κακόφημη αγορά της Μόσχας. Στα σκοτεινά δρομάκια της, καθημερινά συνωστίζονταν εργάτες, κλέφτες, αλήτες. Στα χαμόσπιτα γύρω από την πλατεία, στριμώχνονταν κάθε βράδυ χιλιάδες εξαθλιωμένοι και με λίγα καπίκια, εξασφάλιζαν μια γωνιά για να περάσουν τη νύχτα τους.

Ρακοσυλλέκτες στην πλατεία Χιτρόφ. Οι πιο εξαθλιωμένοι, 

έφταναν το απόγευμα στην αγορά, πούλαγαν τα παπούτσια 

τους  ή την κάπα για λίγα καπίκια,

 και εξασφάλιζαν στέγη για λίγες νύχτες. 

Οι βαρκάρηδες του Βόλγα.
Ρώσοι χωρικοί, που για αιώνες "ζεύονταν" 

με πέτσινα λουριά τα καράβια του ποταμού

και τα έσερναν κόντρα στο ρεύμα του

 διανύοντας μεγάλες αποστάσεις. 

Πίνακας του Repin Ilia Efimowitsch

Διάσημο είναι το τραγούδι "οι βαρκάρηδες του Βόλγα".

Είναι ένα θλιβερό παραδοσιακό τραγούδι, που στους λίγους στίχους του, 

περιγράφει τη δυστυχισμένη ζωή του απλού μουζίκου. 

Στο ρεφρέν ακούγεται η κραυγή των βαρκάρηδων που βγάζουν κάθε φορά

 όταν πρέπει να συγχρονιστούν στο τράβηγμα του πλεούμενου.

Η ανέχεια δεν εξαιρεί και τις γυναίκες 
από την απάνθρωπη αυτή δουλειά.